திருக்குறள் அறுசொல் உரை – வெ. அரங்கராசன்: 036. மெய் உணர்தல்
01.அறத்துப் பால்
03.துறவற இயல்
அதிகாரம் 036. மெய் உணர்தல்
எப்பொருள் ஆயினும், அப்பொருளின்
உண்மையை ஆராய்ந்தும் அறிதல்.
- பொருள்அல்ல வற்றைப், பொருள்என்(று) உணரும்,
பொய்ப்பொருள்களை, மெய்ப்பொருள்கள் என்று
உணர்தல், சிறப்[பு]இல்லாப் பிறப்பு.
- இருள்நீங்கி, இன்பம் பயக்கும், மருள்நீங்கி,
மயக்கத்தை நீக்கிய ஞானியார்க்கே,
தூயநல் பேர்இன்பம் தோன்றும்.
- ஐயத்தின் நீங்கித் தெளிந்தார்க்கு, வையத்தின்
தெளிந்த அறிஞர்க்கே, மண்உலகுபோல்,
விண்உலகும் அருகில் இருக்கும்.
- ஐஉணர்வு எய்தியக் கண்ணும், பயம்இன்றே,
மெய்உணர்வு இல்லார்க்கு, ஐம்புலன்
அடக்கத்தால், எப்பயனும் இல்லை.
- எப்பொருள், எத்தன்மைத்(து) ஆயினும், அப்பொருள்,
எத்தன்மைத்தாய பொருளிலும், உண்மையை
ஆராய்ந்து அறிவதே, அறிவு.
356. கற்(று)ஈண்டு மெய்ப்பொருள் கண்டார், தலைப்படுவர்,
மற்(று)ஈண்டு வாரா நெறி.
மெய்ப்பொருள் கற்று ஆராய்ந்தார்க்கு
பிறர்க்குத் தோன்றாவழிகள் தோன்றும்.
- ஓர்த்(து),உள்ளம் உள்ள(து) உணரின், ஒருதலைஆப்
உள்ளதை உணரும் உள்ளத்தார்க்கு,
மறுபிறப்புச் சிந்தனை வேண்டாம்.
- பிறப்(பு)என்னும் பேதைமை நீங்கச், சிறப்(பு)என்னும்
பிறப்[பு]ஆம் அறியாமை நீங்கச்,
சிறப்[பு]ஆம் மெய்ப்பொருளை உணர்க.
- சார்(பு)உணர்ந்து, சார்பு கெடஒழுகின், மற்(று)அழித்துச்,
மெய்ச்சார்புகள் உணர்ந்து, பொய்ச்சார்புகள்
விட்டாரைத் துன்பங்கள் சாரா.
- காமம், வெகுளி, மயக்கம், இவைமூன்றன்
பேர்ஆசையும், சீற்றமும், அறியாமையும்,
கெட்டால் துன்பமும் கெடும்.
-பேராசிரியர் வெ. அரங்கராசன்
(அதிகாரம் 037. அவா அறுத்தல்)
Comments
Post a Comment