திருக்குறள் அறுசொல் உரை – வெ. அரங்கராசன்: 030. வாய்மை
01.அறத்துப் பால்
03.துறவற இயல்
அதிகாரம் 030. வாய்மை
தீமை இல்லாதவற்றைச் சொல்லலும்,
பொய்த்தல் இல்லாது வாழ்தலும்.
- வாய்மை எனப்படுவ(து) யா(து)?எனின், யா(து)ஒன்றும்,
எச்சிறு அளவிலேனும், தீமை
இல்லாதன சொல்லலே வாய்மை.
- பொய்ம்மையும் வாய்மை இடத்த, புரைதீர்ந்த
யார்க்கும் குற்றம்இலா நன்மையான
பொய்யும், வாய்மையின் இடத்தது.
- தன்நெஞ்(சு) அறிவது, பொய்யற்க; பொய்த்தபின்,
மனம்அறிந்து பொய்ப்பானை, அவனது
மனச்சான்றே சுட்டு வருத்தும்.
- உள்ளத்தால் பொய்யா(து) ஒழுகின், உலகத்தார்
உள்ளத்தாலும் பொய்யாது உள்ளவன்,
உயர்ந்தார் உள்ளங்களில் உள்ளவன்.
- மனத்தொடு வாய்மை மொழியின், தவத்தொடு
ஆழ்மனத்திலிருந்து வாய்மை கூறுவார்,
தானம்,தவம் செய்வாரின் மேலோர்..
- பொய்யாமை அன்ன புகழ்இல்லை; எய்யாமை,
பொய்பேசாமை புகழ்ஆம்; பொய்யை
எண்ணாமை அறப்பயன்களைத் தரும்.
- பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின், அறம்;பிற
வாய்மையை வாய்மையாகவே பின்பற்றுதல்,
அறம்ஆகும்; பொய்த்தல் பொய்ம்மை.
- புறம்தூய்மை, நீரான் அமையும்; அகம்தூய்மை,
உடல்தூய்மை நீரால் அமையும்;
உளத்தூய்மை வாய்மையால் ஆராயப்படும்.
- எல்லா விளக்கும், விளக்(கு)அல்ல; சான்றோர்க்குப்,
மனஇருளை மாற்றும், “பொய்யாமை
விளக்கே”, மெய்யான விளக்கு.
- யாம்மெய்யாக் கண்டவற்றுள் இல்லை, எனைத்(து)ஒன்றும்,
யாமே ஆராய்ந்தவற்றுள் வாய்மையைக்
காட்டிலும் நல்அறம், வே[று]இல்லை.
-பேராசிரியர் வெ. அரங்கராசன்
Comments
Post a Comment