கண்மைகாயு முன்கருகிட்ட கண்மணிகள் ! – – இளையவன் செயா (மா.கந்தையா)

பெரியார் ஆண்டு 135 தொ. ஆ. 2880 தி.ஆ.2046

ஆடவை ( ஆனி ) 30 15–07–2015

பத்தோடு ஓராண்டு பறந்தோடி விட்டதுகாற்றாய்

இத்தரையில் இன்னா இனியதறியா இளம்குருத்துகள்

புத்தகமும் கையுமாய் புத்தறிவுப் பெறப்போனவர்களை

பத்திஎரிந்த தீநாக்கு பதம்பார்த்து விட்டதே !

குடந்தைப் பள்ளியிலே மடந்தையர்பெற்ற மலர்கள்

இடம்விட்டு நகராமலே இதயம் கருகினரே !

குடமளவு கண்ணீரைக் கொட்டினரே மக்கள்

தடம்மாறா நினைவுகளைத் தரணிக்கு அளிப்போம் !

(16–07–2004 )
கருகிய மொட்டுகளுக்குக் காணிக்கை !

” தலைவாரி பூச்சூடி உன்னைப்   பாட
சாலைக்கு போஎன்று சொன்னாள் உன்அன்னை ”
கலைபயிலும் சாலைக்கு விலையில்லாமணியை
கையசைத்து அனுப்பினாள்   அன்னை
குலைநடுங்கும் சேதியைக் கேட்டாளே
குதலைப்   பிஞ்சுகள் கூவியடங்கியதை !
தலைவாழை இலையிலே   தங்கங்களை
இலையோடு சுருட்டிஇன் னார்எனஅறிய
அடையாளம் காணக்கூடத் தடையானதே
குடைஊர்ந்து உலாவரும்   கும்பேசுவரரே !
குறும்புகள் காட்டும் அரும்புகள்
கரும்புகையை மூச்சாக்கி மூச்சடக்கி
கட்டியணைத்தே   கல்விச் சாலையில்
சுட்டிடும் நெருப்பில் சுருண்டதே !
கன்னல் செல்வங்கள் கருகிடும்வேளை
என்னநினைத்து எரிதீயில் வெந்ததோ
சதைகொடுத்   துயிர்கொடுத்த ” அம்மா ” என்ற
சொல்கூறி   சேல்விழிகள்   மூடியதோ?
பாதம்பட வேண்டும்   குடந்தையில்நம்
ஏதம்முழுதும் எட்டிப்போகும் எனக்கூறும்
வேதவினாயகர் கோயில்வாசலில்   நெஞ்சின்
ஓதையுடன் மண்தூவினாள் ஓர்மாதா !
தினந்தோறுமுனை தெய்வமெனக் கும்பிட்டுத்தானே
தேனூறும்என் செல்வத்தைப்   பள்ளியிலே
கல்விக்கண் திறக்க கைவிட்டுவந்தென்
அல்லிமலர் கண்களையே அவித்தாயே !
கண்ணில்லையா உனக்கு ! இல்லை
புண்ணாகிவிட்டதா மக்களைக்   காப்பதற்கு
தெருவுக்குத்தெரு சக்கரபாணி- சாரங்கபாணி
உருவாக கும்பேசுவரர்   நாகேசுவரர்
இத்தனை சாமிகளும் இருந்தென்ன ?
முத்தான   பிஞ்சுகளைக்   காக்க முடியலையே
சித்திரை நிலவாய்சிரித்துச் சென்றவர்கள்
பத்தியதீயில் பதறிப்பதறி உருக்குலைந்தனரே!
” கல் ” என்றே அனுப்பிய கண்மணிகள்
கல்மனத்தார்   செயலால் கனலில்எரிந்தனரே
முந்தித்தவமிருந்து   முந்நூறுநாள் சுமந்து
செந்தீக்கு இரையாக்கத் தானோ ?
குந்தியிருக்கும் தெய்வங்களே எங்கள்
சந்ததிகளை வெந்தனலிலிட்டது   சரியா ?
ஆடிவெள்ளி    உங்களை ஆராதனைசெய்து
பாடிஉணவுப்   படையல்   படைக்க
தலைவாழை    இலையெடுத்து வந்தோம்
தலையெடுத்த மகனையதில் சுருட்டவைத்தாயே !
குடந்தையிலே   மாமாங்கம் நடத்தினோமே
கும்பேசுவரரே குழந்தைகள்   சாவுக்கு
உடந்தையாகிப் போனீரோ ? உண்மையெனில்
கடைந்தெடுத்த கற்சிலைதான் கடவுள்அல்ல !
வருங்காலம்கூறி வகையாகத்   தொகையை
பெரும் பொருளாய்ச் சேர்க்கும்
ஆரூடக்   காரர்களே !   ஆன்மீகவாதிகளே
சிறுமலர்கள்   கருகப்போவது தெரியாதா ?
கொள்ளையடிப்போரும் கொலைகள் செய்வோரும்

கள்ளமனத் துடன்களவு புரிவோரும்

அள்ளக்குறையா செல்வமுடனிருக்க எங்கள்

வெள்ளைமனப் பிஞ்சுகள் வேகலாமாதீயில் ?

கல்வித்துறை தான்பொறுப்பா? இல்லையில்லை

கல்விச் சாலையினர் கவனக்குறைவா?

அரசியல் சதுராடிகளின் ஆணவப்போக்கா ?

உரசிப் பார்க்கின்றோம் உண்மைதெரிய !

உண்மை தெரிந்துவிட்டால் உயிர்கள்வருமா?

கண்மைகாயு முன்கருகிட்ட கண்மணிகள் !

இம்மையில் உயிர்பெற்று எங்கள்

வெம்மைஇதயம் வெண்பனியில் நனையுமா ?

“வெங்காயம் சுக்கானால் வெந்தயத்தால் ஆவதென்ன

இங்கார் சுமந்திருப்பார் இச்சரக்கை -மங்காத

சீரகத்தைத் தந்தீரேல் தேடேன் பெருங்காயம்

ஏரகத்துச் செட்டி யாரே! “

பாடினான் ஓர்புலவன் அந்நாளில்

பள்ளி கொண்டிருக்கும் பரந்தாமனை!-அந்த

திருவரங்கப் பெருமான் திருஊரிலேயே

மணவரங்கம் பிணவரங்கம் ஆகியதே !

படுத்துக்கொண்டே நிகழ்வைப் பார்த்தது போதாதா?
அடுத்த நிகழ்வைத் தொடுத்தாரா?
கொடுத்திட்ட முத்தச்சுவடிருக்க குழந்தைகளை
சுடுதீயில் சுட்டெரித்தநீயும் தெய்வச்சுடரா?
பெற்றோருக்குக் கொள்ளியிடுவர் பிள்ளைகள்
உற்றநிகழ்வு நாட்டில்   உண்டு;ஆனால்
பெற்றோரே மக்களுக்குக் கொள்ளியிடும்
பெருங்கொடுமை   கும்ப கோணத்தில் !
முத்தங்கள் பலகொடுத்த   முத்தங்கள்
மொத்தமாகக் கருகிச் செத்திட்ட
நிலைகண்டும் காணாதிருக்கும் சிலைகளே
இலைநீங்கள்   என்றுமெங்கள் இதயத்தில் !
சாவின் சன்னதியிலே….சின்னதுகள் கூற்று !
குற்றம் என்னசெய்தோம் குடந்தையின்
முற்றாக நிறைந்திருக்கும் தெய்வங்களே
அற்றம்காக்கும் அறிவுபெற அறிவாலயம்ஏகி
கற்றுத் துலங்கச்சென்றது குற்றமா ?
குற்றம்தான் என்றால் குடந்தைமக்களே
முற்றும்கற்ற முத்தமிழ்ப் புலவர்களே
சுற்றியிருக்கும் தெய்வங்களே குற்றவாளிகளென
சற்றும் தயங்காது சாற்றுகின்றோம் !
(கடந்த 16–07–2004 அன்று கும்பகோணத்துப்
பள்ளியின் 94 மழலைகள் செந்தழலைத்
தழுவிச் செத்தார்கள் என்ற சேதி கேட்டு என்
சிந்தை அழுது எழுதிய 94 வரிகள் )

– இளையவன் செயா (மா.கந்தையா)