திருக்குறள் அறுசொல் உரை : 125. நெஞ்சொடு கிளத்தல் : வெ. அரங்கராசன்
(திருக்குறள் அறுசொல் உரை; 124. உறுப்பு நலன் அழிதல் தொடர்ச்சி)
திருக்குறள் அறுசொல் உரை
- காமத்துப் பால்
- கற்பு இயல்
125. நெஞ்சொடு கிளத்தல்
பிரிவுத்துயர் மிகுதியைத் தலைவி,
தனது நெஞ்சுக்குச் சொல்லுதல்.
(01-10 தலைவி சொல்லியவை)
- நினைத்(து)ஒன்று சொல்லாயோ? நெஞ்சே! எனைத்(து)ஒன்றும்,
நெஞ்சே! என்துயரைத் தீர்க்கின்ற
மருந்துஒன்றைச் சிந்தித்துச் சொல்லாயோ?
- காதல் அவர்இலர் ஆக,நீ நோவது,
நெஞ்சே! காதலர்க்குக் காதல்தான்
இல்லையே! நீஏன் வருந்துகிறாய்?
- இருந்(து)உள்ளி என்பரிதல்? நெஞ்சே! பரிந்(து)உள்ளல்,
நெஞ்சே! பரிவுஅற்றுத் துயர்தந்தாரை
நினைந்து வருந்துவது ஏன்?
- கண்ணும் கொளச்சேறி நெஞ்சே! இவை,என்னைத்
நெஞ்சே! காதலரைக் காணத்
துடிக்கும் கண்களையும் அழைத்துச்செல்.
- செற்றார் எனக்,கை விடல்உண்டோ? நெஞ்சே!யாம்
நெஞ்சே!நாம் விரும்பியும், நம்மை
விரும்பாதார் என்பதால், கைவிடலாமோ?
- கலந்(து)உணர்த்தும் காதலர்க் கண்டால், புலந்(து)உணராய்;
நெஞ்சே! கலப்பில் வெறுக்காய்.
இப்போது காதலர்மேல் பொய்வெறுப்புத்தானே.
- காமம் விடு;ஒன்றோ, நாண்விடு; நல்நெஞ்சே!
நெஞ்சே! காதல்விடு, அல்லது
வெட்கம்விடு; இரண்டையும் தாங்கேன்.
- ”பரிந்தவர் நல்கார்”என்(று) ஏங்கிப், பிரிந்தவர்
நெஞ்சே! “பிரிந்தார் அருளார்”
என்றுதானே, அவர்பின் செல்கிறாய்?
- உள்ளத்தார் காத லவர்ஆக, உள்ளிநீ
நெஞ்சே! காதலரோ உன்னுள்ளே;
யாரிடம் செல்ல நினைக்கிறாய்?
- துன்னாத் துறந்தாரை, நெஞ்சத்(து) உடையேம்ஆ,
நெஞ்சே! பிரிந்தார் மனத்துள்ளே
இருப்பதால், இன்னும் அழகுஇழப்பு
பேரா.வெ.அரங்கராசன்
Comments
Post a Comment