கவிஞர் முடியரசனின் பூங்கொடி : 76 : தமிழிசை தழைக்கும்
(கவிஞர் முடியரசனின் பூங்கொடி : 75 – தொடர்ச்சி)
பூங்கொடி
15. இசைத்திறம் உணர எழுந்த காதை- தொடர்ச்சி
தமிழிசை தழைக்கும்
ஆதலின் அன்னாய்! அத்துறை அனைத்தும்
ஏதிலர் தமக்கே இரையா காமல், 80
தாய்மொழி மானம் தமதென நினையும்
ஆய்முறை தெரிந்த ஆன்றோர் தாமும்
உயிரெனத் தமிழை உன்னுவோர் தாமும்
செயிரறத் தமிழைத் தெளிந்தோர் தாமும்
புகுந்து தமிழிசை போற்றுதல் வேண்டும்; 85
தகுந்தோர் புகின்அது தழைத்திடல் ஒருதலை;
கூத்தும் பரவுக
கூத்தும் அவ்வணம் கூர்மதி யாளர்
காத்துப் போற்றின் கைம்மேற் பலனாம்
உயர்தமிழ் மூன்றனுள் ஒன்றென நினையார்
மயலறி வுடையார் மறந்தனர் வெறுத்தனர்; 90
கல்லா மாந்தர் கையகப் பட்டது;
நில்லா தொழிந்தது நீள்புகழ் பட்டது;
கற்றோர் பலரும் முற்றுகை யிடின்அது
நற்றமிழ் மரபாய் நாட்டினிற் பரவும்;
அடிகளார் விழைவு
ஆதலின் அருண்மொழி! அரும்பெறற் பூங்கொடி 95
ஓதல் வேண்டும் உயர்தமிழ் இசையை;
தெருவெலாம் ஊரெலாம் சென்று நாடெலாம்
உருகும் இசைத்தமிழ் ஒலித்து முழக்கி
வெல்லுதல் ஒன்றே விழைந்தனென்; அதன்றலை
—————————————————————
வந்தித்து – வணங்கி, வாயென – உண்மையென, புணர்த்துவர் – சேர்ப்பர், ஏதிலர் – பகைவர், செயிர் – குற்றம்.
++++++++
அடிகளார் வினவுதல்
சிந்தனைக் கருத்தளாஅய்ச் செந்தமிழ்ப் பாட்டால் 100
பிந்திய மக்களைப் பேணலும் ஆகும்;
ஏற்றுள நம்பணி எளிதினில் வெல்லும்;
சாற்றிய மீனவன் தான்விடு சுவடியும்
வேற்றிடன் புகாஅது விளைபயின் நல்கப்
பூங்கொடி கையிற் புகுந்தது நல்லாய்! 105
ஈங்குன துளம்யாது?’ என்றலும் உரைப்போள்
அருண்மொழி விடை
`பெரியீர்! நும்மொழி பேணுதல் ஒன்றே
அறிவோம் யாங்கள், ஆதலின் என்மகள்
நெறிமுறை பிறழா நேரிசைச் செல்வி
கொடுமுடி தந்த கோமகள் எழிலி 110
என்பாள் உழைச்செலீஇ இசையின் நுணுக்கம்
முன்போய்ப் பெறுகென மொழிந்துளேன், அவளும்
அன்பால் இயைந்தனள்’ என்னலும், பூங்கொடி
எழிலியின் திறம் வினவுதல்
`குறள்நெறி வழுவாக் கொற்றவ! எழிலி
திறன்முழு தறியும் விழைவினேன்’ என்றனள்; 115
`அழியாப் புகழ்மிகுத் தடங்கி வாழும்
எழிலி திறமெலாம் இயம்புவென் யா’னென
விழிமலர்ப் பூங்கொடிக்கு விளம்பினர் அவரே. 118
—————————————————————
புகாஅது – புகாமல், செலீஇ – சென்று.
+++++
(தொடரும்)
கவிஞர் முடியரசன், பூங்கொடி
Comments
Post a Comment